To Fight Club είναι μια ταινία του David Fincher που είναι ένας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες. Απολύτως συνεπής προς την ταινία θα τηρήσω τον 1ο κανόνα του Club.
Δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ με τις επιλογές του και με τα σενάρια που έχει επιλέξει να σκηνοθετήσει για την μεγάλη οθόνη. Τον γνώρισα με το "κατα-βρόχινο" Seven όπου μέσα σε ένα 20λεπτο κατάφερε να δημιουργήσει έναν από τους πιο physcho killer ( fa fa fa ) όλων τον εποχών ( ευκολάκι θα μου πεις εάν έχεις διαθέσιμο τον Kevin - Kaiser Soze - Spacey ).
Τίναξε τα μυαλά όλων μας ( μα κυρίως του Michael Douglas ) στο πιο αρρωστημένο δώρο γενεθλίων του The game και έκανε το πεσμένο βλέφαρο του Φόρεστ Γουαιτακερ να ξεπεράσει σε γοητεία τις ματάρες της Τζόντι Φοστερ στο Panic Room.
Μας έβαλε στην καρδιά της αρρωστημένης Αμερικής με το Zodiac και μας πρόβαλε τον τέλειο τρόπο να πεθάνεις ( ως 100χρονο βρέφος στην αγκαλιά της Κειτ Μπλάνσετ ) στην "Απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον".
Δεν ήμουν φαν του Social Network κυρίως γιατί δεν μπόρεσα να ξεπεράσω την hater στάση μου προς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ( αν και η ταινία γενικώς άρεσε ).
"Μην γυρνάς στην έπαυλη ... " φώναζα στον Ντανιελ Κρεγκ στο καλύτερο remake που έχει γίνει ποτέ για το Κορίτσι με το τατουάζ στην Απέραντη θλιμμένη ... Σκανδιναβία.
"Ου μπλέξεις" με γυναίκα που θέλει να σε λιώσει βροντοφώναξε στο Κορίτσι που εξαφανίστηκε μέσω της Ροζαμάουντ Πάικ ... ακόμα και εάν είσαι ο Μπεν Αφλεκ.
